Vreemd eigenlijk, een dominee die ook meubelmaker is. Dat vind ik van tijd tot tijd zelf ook. Hoe combineer je dat met het werk in de gemeente en misschien nog wel meer: hoe combineer je dat met je roeping tot predikant?
Techniek heeft altijd mijn belangstelling gehad en al sinds mijn jongste jeugd ben ik altijd dingen aan het maken. Ik dacht uitvinder te worden of zoiets. Het liep anders. De aandacht kwam veel meer te liggen op het werk met het hoofd. En daar houd ik van. Theologische, filosofische en historische onderwerpen hebben, in die volgorde, mijn interesse.
Maar het is al die jaren blijven knagen. Er was wel het verlangen om weer iets met de handen te doen, maar door werk, gezin, studie en allerlei andere zaken kwam het er niet van. Tot het misging en ik besloot het roer om te gooien.
Sindsdien probeer ik een dag in de week aan het werken met mijn handen te besteden. Mooie bijkomstigheid is, zoals de meeste mensen dat zien, om de gedachten te verzetten, maar dat is niet de hoofdreden. De hoofdreden is dat ik moet creeëren. Bezig zijn met concepten en die omzetten in concrete objecten.
Ik noem mij zelf meubelmaker, dan heeft het in ieder geval een naam. En ik heb me het meubelmaken ook, door middel van een opleiding, eigen gemaakt. De ins- en outs ken ik wel ongeveer. En gewoon een meubel, of iets anders van hout, maken is heerlijk, maar daarbij zoek ik naar iets anders.
Mijn vraag is steeds: hoe kan een meubel dat functioneel een meubel moet zijn ook een diepere boodschap met zich meedragen? Onder het tabblad “meubels met een boodschap” laat ik iets zien van mijn gedachten daarbij. Andere tabbladen laten meer recht-toe-recht-aan werkstukken zien.
Ik sta open voor suggesties en ook voor eventuele opdrachten.
